Bir attır rüzgâr: denizde, gökte devineni dinle.
Götürmek ister beni: dinle nasıl devinir dünyada taşımak için beni uzaklara.
Sakla beni kollarında sadece bu gece, çarparken yağmur denize ve toprağa sayısız ağzıyla.
Dinle, nasıl da çağırır beni dörtnalında taşımak için uzaklara.
Alınlar bitişik, ağızlar bitişik, bizi yakan sevdaya bağlı bedenlerimizle, bırak essin rüzgâr, ki götürmesin beni ötelere.
Köpükle taçlanmış rüzgâr essin bırak, bırak çağırsın ve arasın beni karanlığının dörtnalında, büyük gözlerinin altında batmışken ben, değil mi ki sadece bu gece huzur bulacak, sevgilim.
Pablo Neruda
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder